اندیشه ها در مورد آیه امروز...
عشق عيسى به كودكان در دوره اى كه به آنان توجه وافرى نميشده، يادآورى قدرتمند است. اين يادآور محبت خداست در حق آنانيكه جهان طردشان كرده يا با آنها بدرفتارى نموده است. ما خوانده شده ايم تا آنانيرا كه منفور، فراموش شده، آسيب ديده، و محروم از توجه بوده اند محبت كنيم. چرا؟ زيرا اين همان وضعيت قوم اسرائيل در مصر و وضعيت عيسى در جلجتا و وضعيت ما در زمانيكه در فيض بسر نميبرديم، بود(روميان ٦:٥-١١). ما چطور ادعا ميكنيم كه نجات را ميشناسيم و آنرا با نيازمندان به فيض درميان نميگذاريم؟ ما چطور ميتوانيم ادعا كنيم كه شاگردان عيسى هستيم و آنانيرا كه جهان از ياد برده است، محبت نمى نماييم؟
دعای من
پدر، ميخواهم كه والدى همچون تو باشم— والدى پاك و مهربان با فرزندان خودم و والدى ملايم با فرزندان فراموش شده امروز.
