اندیشه ها در مورد آیه امروز...
«بگذریم، تو سعی داری چه کسی را خشنود کنی؟» این سخنان پدرم هنوز هم در گوشهای من طنین انداز هستند. هدفش؟ اینکه ما باید تنها دو نفر را راضی کنیم: (۱) پدر آسمانی خویش را، چون تمام حرمت و تسبیحات از آن اوست، و(۲) خودمان را، زیرا ما می خواهیم بدانیم که در حد توانمان، بهترین را انجام داده ایم و بهترین بوده ایم. اما آنچه که من در طی سالیان آموخته ام این است که من بدون خشنودی شخص اول، نمیتوانم شخص دوم را خشنود سازم. آیا این امید شما نیست که روزی به جایی خواهید رسید که به مسیح ملحق شده و با اطمینان بگویید که:« من درجستجوی خشنود نمودن خویش نیستم بلکه طالب خشنودی او که مرا فرستاد هستم!» هرچه قدر که ما به این واقعیت نزدیکتر شویم، درک ما از اینکه با توان خویش نمی توان کاری کرد که از ارزش ابدی برخوردار باشد ، بیشتر میشود. تنها زمانیکه ما برای جلال خدا زندگی کنیم، اهمیت پیدا می کنیم و زندگی ما آن تأثیری را خواهد داشت که قرار است داشته باشد.
دعای من
پدر قادر مطلق و عادل، میدانم که بدون تو هیج کاری که ارزشی ماندگار داشته باشد، نمی توانم بکنم. من راه های خودم را امتحان کرده ام و شکست خورده ام. من بدنبال نیکویی خودم بوده ام و موفقیت من دیری نپاییده است. من اکنون، امروز و تا آخر عمر خویش می خواهم برای خشنودی تو زندگی کنم. در عین حال، مطمئن هستم از اینکه تو احتیاجاتم را تأمین خواهی کرد و به من قدرت خواهی بخشید تا خواسته تو را به انجام برسانم. در نام مسیح از تو تشکر میکنم. آمین.
