اندیشه ها در مورد آیه امروز...
هنگامیکه قوم اسراییل در رویارویی با دشمن بیرحم خود نابود شده بودند و همه شکوه و افتخاراتشان به یغما رفته بود و روح ایشان بعنوان قوم خدا عریان شده بود، خدا وعده خویش را اعلام نمود. هرچند که آن تباهی، واکنش خدا به عصیان و گناه ایشان بود، تنبیه خدا تنها جنبه تأدیبی نداشت، بلکه جنبه رهانندگی نیز داشت. در بدبختی ایشان، خدا وعده کامیابی، امید، و آینده ای روشن را داد. همچون پزشکی که با جا انداختن استخوانی شکسته منجر به درد میشود تا موجبات شفا را فراهم آورد، تنبیه و تأدیب خدا جنبه سرگرمی یا شوخی ندارد بلکه شفا دهنده و نهایتن زندگی بخش است.
Thoughts on Today's Verse...
When Israel lay devastated in the face of a ruthless enemy that would rob all the glory and strip bare the very soul of God's people, God issues his promise. While the destruction visited upon them was in response to their rebellion and sin, God's punishment wasn't punitive alone, but redemptive. In their destruction, God promised prosperity, hope, and a future. Just as a doctor must cause pain when he sets a broken bone so it may heal, God's discipline is not capricious but curative, and ultimately life-giving.
دعای من
ای خداوند، در کشمکش هایی که دارم کمکم کن تا فیض تو را یابم ــ نه در خلاص شدن از کشمکش و درد، بلکه در رهایی از گناه و عوض شدن دلم و عادتهایم تا تو در زندگیم جلال یابی. اینرا بوسیله فیض تو و در نام رهاننده خویش عیسی میخواهم. آمین.
My Prayer...
In my struggles, O Lord, help me find your grace — not in the relief of struggle and pain, but in the redemption and change of my heart and my habits to your glory. By your grace and in the name of my Savior Jesus I ask it. Amen.
