இந்தநாளுக்குரிய வேதவார்த்தையின் கருப்பொருள்
நம்மில் பெரும்பாலோர் நம் வாழ்வில் எப்போதாவது மிகவும் கடினமான சூழ்நிலைகளை எதிர்கொள்வோம். நாம் அவ்வாறு செய்யும்போது, நம் ஜெபங்கள் உச்சவரம்பிலிருந்து குதிப்பது போல் உணருவோம். நம் வார்த்தைகள் வெறுமையாகவும் பயனற்றதாகவும் உணரும். நம் இருதயத்தில் உள்ளதை வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்த முடியாது. நம் வார்த்தைகள் பயனற்றவை மற்றும் போதுமானவை அல்ல என்று நாம் உணர்கிறோம். எனவே நாம் என்ன செய்வது? இந்த வசனங்களில் இந்த வாக்குறுதியை நம்புகிறோம். நாம் ஜெபத்தில் கடவுளிடம் செல்கிறோம். நம் இதயங்களை பரலோகத்தை நோக்கி செலுத்துகிறோம். சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லாதபோதும், பரிசுத்த ஆவியானவர் அந்த எண்ணங்கள், உணர்ச்சிகள் மற்றும் தெளிவற்ற விரக்திகளை கடவுளிடம் எடுத்துச் செல்கிறார் என்று நம்பி, நம் இதயங்களை அவருக்குக் கொடுக்கிறோம். ஆவியானவர் நம் இதயங்களை கடவுளுக்குத் தெரியப்படுத்துகிறார், கடவுளின் சித்தத்தின்படி நமக்காகப் பரிந்து பேசுகிறார். நமக்கு வார்த்தைகள் இல்லாதபோதும், ஆவியானவர் நம் இதயங்களை கடவுளுக்குத் தெரியப்படுத்துகிறார். நமக்கு வார்த்தைகள் இல்லாதபோதும், ஆவியானவர் நம் தேவைகளைத் தெரியப்படுத்துகிறார். என்ன ஒரு மிகப்பெரிய உறுதியளிக்கும் கிருபை!
என்னுடைய ஜெபம்
அப்பா பிதாவே, என்னுடைய வார்த்தைகள், எண்ணங்கள், உணர்ச்சிகள் அனைத்தும் உம்முடைய பரிசுத்த ஆவியின் மூலமாக உம்மிடம் சமர்ப்பிக்கப்படுகின்றன என்பதை அறிவது மிகவும் ஆறுதலளிக்கிறது. பிதாவே, உம்மை அணுகுவதற்கு நான் தகுதியற்றவனாகவும் உணரும் நேரங்கள் உண்டு, என் இதயத்தில் உள்ள சுமைகளையும் காயங்களையும் பேச என் வார்த்தைகள் போதுமானவை அல்ல. சரியான வார்த்தைகளைச் சொல்ல எனக்கு வார்த்தைகள் கிடைக்கவில்லை என்றாலும், பரிசுத்த ஆவியின் காரணமாக நீர் எப்போதும் என்னைக் கேட்பீர் என்ற உறுதிமொழிக்கு நன்றி. இயேசுவின் நாமத்தில், நான் ஜெபிக்கிறேன். ஆமென்.
