இந்தநாளுக்குரிய வேதவார்த்தையின் கருப்பொருள்
ஆங்கிலத்தில் ஒரு பழைய பழமொழி எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும் "தன்னை தானே மெச்சிக்கொள்பவன் மிகச் சிறிய இசைக்குழுவில் இசைப்பான்!" . நம்மில் மிகவும் சுயநலம் கொண்ட ஒரு பகுதியினர், நாம் என்ன செய்தோம், என்ன தியாகம் செய்தோம், எதை சாதித்தோம் என்பதில் அதிக கவனம் செலுத்துவதையும், அதை மாத்திரமே பாராட்டுவதையும் விரும்புகிறார்கள். நாம் இப்போது நாம் வாழும் உலகில் மரியாதையையும் அங்கீகாரத்தையும் தேடினால், இப்போது பூமியில் அவர்கள் தங்கள் பலனை அடைந்து தீர்ந்ததென்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன், மேலும் பரலோகத்தில் நம்முடைய வெகுமதியைப் பெறமாட்டோம் என்று கிறிஸ்து இயேசு கூறுகிறார் (மத்தேயு 6:1-6, 16-21). இருப்பினும், ஆவிக்குரிய முதிர்ச்சியின் அடையாளங்களில் ஒன்று பவுல் இங்கே பட்டியலிடுகிறார். இது கிறிஸ்துவுக்குள் நம் சக சகோதர சகோதரிகளாக இருக்கும் மற்றவர்களுக்கு கொடுக்கும் அர்ப்பணிப்பாகும் . இந்த முதிர்ச்சி என்பது மற்றவர்கள் கனப்படுதப்படும்போது அதிலே நாம் உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியடைகிறோம் என்பதாகும். நாம் மரியாதையைப் பெறுவதை விட மற்றவரை கௌரவிப்பதில் அதிக ஆர்வம் காட்டுவதே முதிர்ச்சியின் அடையாளமாகும் . பிறரிடம் அர்ப்பணிப்பு என்பது அதுதான். நாம் கௌரவிக்கப்படுவதை விட அவர்கள் கௌரவிக்கப்படுவதைப் பற்றி நாங்கள் அதிகம் கவலைப்படுகிறோம், அதுவே கிறிஸ்துவைப் போல வாழ்வதாகும் (பிலிப்பியர் 2:1-11).
என்னுடைய ஜெபம்
அன்புள்ள தேவனே , என் அப்பா பிதாவே , பல ஆவிக்குரிய மற்றும் கனத்துக்குரிய மக்களுடன் என்னைச் வைத்ததற்காக உமக்கு நன்றி. கிறிஸ்துவுக்குள் உள்ள என் சகோதர சகோதரிகளுக்கு என் அன்பு, உறுதிப்பாடு மற்றும் பாராட்டு ஆகியவற்றைக் காட்டுவதற்கான வழிகளைப் காண எனக்கு உதவியருளும் . மேலும் அன்பான தந்தையே, இந்த அன்பு, உறுதிப்பாடு மற்றும் கனம் தேவைப்படும் உம் மக்களிடம் என்னை அழைத்துச் செல்லுங்கள். இயேசுவின் நாமத்தினாலே ஜெபிக்கிறேன். ஆமென்.
